János Pilinszky

János Pilinszky był jednym z najwybitniejszych węgierskich poetów XX wieku, którego twórczość wywarła ogromny wpływ na poezję powojennej Hungarii. Jego poezja łączy w sobie głęboką wiarę katolicką z intelektualnym rozczarowaniem rzeczywistością, ukazując podstawowe odczucia związane z życiem i śmiercią. Doświadczenia z czasów wojny, w tym pobyt w obozie koncentracyjnym Ravensbrück, oraz życie pod reżimem komunistycznym, pogłębiły jego poczucie izolacji i wyobcowania.

Urodzony w 1921 roku w Budapeszcie, studiował literaturę węgierską, prawo oraz historię sztuki na Uniwersytecie Eötvösa Loránd. Chociaż nie ukończył studiów, już w 1938 roku publikował swoje pierwsze utwory. W 1944 roku został powołany do wojska, a jego wojenne doświadczenia, w tym pobyt w obozie Ravensbrück, znalazły odzwierciedlenie w jego twórczości. Po wojnie wydał swój debiutancki zbiór poezji, który uczynił go znaczącą postacią na węgierskiej scenie literackiej.

• Apokryf – uznawany za jedno z najwybitniejszych dzieł Pilinszky'ego, zawiera głębokie refleksje na temat odnowy, wiary i odczuwania Boga w obliczu cierpienia.
• Harmadnapon – zbiór poezji, w którym autor ukazuje swoje rozczarowanie i refleksję nad losem człowieka, zawierając słynną poetycką medytację „Apokryf”.
• Szálykák – zbiór krótkich, mocnych wersów, które ukazują esencję poetowskiego stylu Pilinszky'ego, pełnego epigramatyczności i głębi.
• Nagyvárrosi ikonok – nagrodzona kolekcja, która ukazuje szeroki zakres tematyczny, od osobistych przeżyć po uniwersalne pytania egzystencjalne.
• Kráter – ostatni zbiór poezji, zawierający zarówno nowe utwory, jak i wybrane fragmenty jego dorobku, ukazujące dojrzałe i skondensowane oblicze twórczości Pilinszky'ego.