Dr Caligari resetuje świat

Odnosimy czasem wrażenie, iż olśniewająca poezja Andrzeja Sosnowskiego zamiera w krytycznoliterackich schematach. Dlatego stawiamy następującą tezę: autor Taxi to pisarz o zmyśle głęboko realistycznym, uważny psycholog, filozof codziennej komunikacji, narrator, który w niezwykle pomysłowy, wyrafinowany sposób pisze o erotyce. A może rzecz należy jeszcze bardziej wyostrzyć i w konsekwencji stwierdzić, że Sosnowski poezjuje właściwie tylko o jednym – o miłości jako koncepcie niemożliwym czy zgoła absurdalnym, jako ślepej metaforze, jako figurze nie posiadającej referenta, i zarazem zjawisku jak najbardziej rzeczywistym, dojmującym i wszakże najważniejszym. Miłość przysłania, zagarnia i przesyca tu inne kwestie: Jaki użytek z poezji? Gdzie są jej końce? Po co jej czytelnik? Czym jest natura? A czym miasto? Co to znaczy mówić: „Ja”? Czy w ogóle można w sposób niezawisły używać słów? Erotyczne sceny i fantazmaty nie muszą być odpowiedzią. Są jednak na pewno niezwykłą, oryginalną intensyfikacją. Anonsowany tom stanowiłby zatem drobiazgową, fantazyjną, bardzo zmysłową i niepokojąco teoretyczną opowieść o „tej ciemnej miłości dzikiego gatunku”. (Michał Larek, Jerzy Borowczyk)