Zebrane fragmenty wspomnień dają bardzo ciekawy efekt. Pewnie mało kto ma tak intensywne życie, żeby warto było opisywać je całe, od narodzin do grobowej deski - nawet jak ma talent do pisania (a Jerzy Rakowiecki talent miał). Z tych trzech części (dzieciństwo, Powstanie Warszawskie, powojenne życie teatralne) najciekawsze są wspomnienia o wielkich aktorach i reżyserach. Zdałem sobie przy okazji sprawę jak bardzo teatr jest ulotny: jak ktoś z wspominanych nie zagrał w dobrych filmach to dziś już ludzie nawet w moim wieku nie wiedzą o co chodzi. Co takiego mieli w sobie Leon Schiller czy Stefan Jaracz? Czytając wspomnienia o nich możemy się co najwyżej dowiedzieć, czy lubili wypić albo jakie było ich życie erotyczne. Ale jaki był ich teatr? Cholera, to niby niedawno, ale już nie mamy szansy się tego dowiedzieć. Przy okazji są to ciekawe wspomnienia bo pokazują autora jako człowieka, który stykał się przez całe życie z ludźmi wielkimi (albo takimi, którzy mieli zostać wielkimi) ale sam wielkim nie został. Czego mu zabrakło? Talentu? Szczęścia? Czy może wytrwałości? Trudne pytania człowiek sam sobie zaczyna zadawać jak już przekroczy linię, za którą jest już bliżej niż dalej. [Audiobook, czyta Czarek Nowak, prawie 12 godzin]
