Święto Ognia

Wiedziałem, że Prędzej Czy Później Spotka Mnie Jakaś Krzywda, A Skoro Tak, Pragnąłem, By Skrzywdziła Mnie Właśnie Ona. Łucja Wierzy, że Przed Wspomnieniami Uratuje Ją Balet. Nastka Obserwuje świat Przez Okno Z Taką Uwagą, że Zdarza Jej Się Przenosić W Innych Ludzi. Ich Ojciec Coraz Częściej Ucieka Do Jedynego Miejsca, W Którym Czuje, że żyje Naprawdę. Każde Z Nich Po Swojemu Obłaskawia Przeszłość. Urodzinowe Widokówki, Które Trzeba Palić Po Kryjomu. Wzrok Sięgający Tak Daleko, że Czasem Lepiej Jest Nie Patrzeć. Taniec, Który Ocala Albo Niszczy. Święto Ognia To Kameralna Opowieść O Przekraczaniu Granic I Cenie, Jaką Trzeba Za To Zapłacić. O Zachłanności życia I Konfrontacji Z Niemożliwym.