Opis wydawcy
Wychowali go szwaczka z tkaczem w Lodzi. Co sobote na huczne przyjecia zapraszali badylarzy, partyjniaków i artystów, którzy lubili otrzec sie o bogactwo. Kiedy matka wybudowala w ogrodzie basen, sasiedzi z wscieklosci rzucali w dom kamieniami i butelkami z benzyna.
Jako szesciolatek rozpieszczany byl bardziej niz dzieci królewskie. Sluzaca miala rozkaz odwiezc go codziennie do szkoly taksówka. Nic nie liczylo sie poza skrzypcami.
Jazzowego potwora obudzil w nim Louis Armstrong, spiewajac i grajac na trabce ,,Mack The Knife", którego uslyszal w radiu na falach krótkich w Glosie Ameryki.
Zaciagnal matke do komisu po - drogi jak samochód - saksofon. I odtad chodzil z nim ciagle na próby zespolów, które tworzyly sie i rozpadaly z dnia na dzien. Grywal na jamach, podlapywal chaltury. Zanim skonczyl czternascie lat, pil i palil jak stary.
Latem 1962 roku Michal Urbaniak wyladowal w Nowym Jorku:
,,Zbyszek Namyslowski wygladal wtedy jak dzieciak, a ja bylem jeszcze mlodszy. Zagralismy na festiwalach jazzowych w Waszyngtonie i w Newport, a potem puscili nas w trase po Stanach. To bylo najpiekniejsze lato swiata. W Nowym Orleanie sluchalem Louisa Armstronga. Usiadlem u jego stóp pod estrada i patrzylem mu w oczy. W ten sam sposób wysluchalem koncertu mojej ukochanej spiewaczki jazzowej Dinah Washington, z która w przedsennych marzeniach zawsze chcialem sie ozenic. Tez patrzylem spod estrady, od dolu, utkwily mi w pamieci jej krótkie, beczkowate nogi i bialy trójkat majtek. Ale najwiekszy szok przezylem w San Francisco, gdy po raz pierwszy ujrzalem na zywo Milesa Davisa. O tym, ze zagram kiedys na skrzypcach z Davisem, nawet mi sie nie snilo. Prawde mówiac, w tym czasie nie przyznawalem sie w ogóle, ze gram na skrzypcach; wstydzilem sie tego jak cholera.
Bylem saksofonista i koniec!"
To dopiero poczatek fascynujacego zycia polskiego jazzmana i kompozytora, które w calosci odslonil w ksiazce Andrzeja Makowieckiego.
