Zborowski

Gdy wpada w gniew niczym wsciekly pies uderza smiertelnie bolesnieStraceniec ktorego niewiele szczescia w zyciu spotkalo Wespol z kozacka dusza Nikoforem Hunia oraz lasym na zloto Bohuszem brnie w czelusc czarciego kotla Tam gdzie smazy sie juz wielu z tych ktorych posiekal szabla glodna krwiDumne nazwisko do ktorego lgna wywolancy i hultaje jest mu tylko ciezarem Pamiec o strasznym ojcu scietym pod krakowska baszta Lubranka skazala go na zywot tulacza i najmitySamuel Zborowski niesie tylko swoja szable i honor Ale jedno i drugie drozsze jest mu niz zycie