Opis wydawcy
W latach osiemdziesiatych XX w. na Antypodach osiedlilo sie co najmniej 25 tys. Polaków, z których ponad polowa posiadala status uchodzcy. Mimo znacznej odleglosci od Polski Australia znalazla sie w czolówce krajów docelowych polskiej migracji w tej dekadzie. Najbardziej znaczace inicjatywy publiczne, zwiazane z biezacymi wydarzeniami w PRL, podjeli jednak przedstawiciele polskiej diaspory wywodzacy sie z wczesniejszych fal migracyjnych.
Temat solidarnosciowej dzialalnosci rozwijanej na Antypodach wymaga opisania jej kontekstu politycznego, uwzgledniajacego m.in. stosunki dyplomatyczne miedzy PRL a Australia czy polityke migracyjna obu panstw. Naplyw niespotykanej od wojny fali migrantów z Polski zmusza do siegniecia po statystyki, jak równiez po teorie migracyjne. Bez nich trudno byloby okreslic mentalnosc nowych migrantów - a przeciez procesy akulturacyjne wywieraly ogromny wplyw na zaangazowanie publiczne. Pierwszoplanowa pozycja tradycyjnych srodowisk polonijnych prowadzi z kolei do pytan o interakcje pokoleniowe i spoleczne, a takze o charakterystyke polskiej diaspory w Australii. Dopiero to daje podstawe do analizowania poszczególnych inicjatyw oraz form dzialania. Na takim rozumowaniu zostala zbudowana struktura ksiazki.
Niezaleznie od specyficznych cech Polonii australijskiej i ona podlegala istotnemu, uniwersalnemu zjawisku: solidarnosciowa dzialalnosc podejmowala jedynie znikoma czesc polskiej diaspory - zarówno tej wywodzacej sie jeszcze z emigracji powojennej, jak i tej z lat osiemdziesiatych.
Publikacja w ramach centralnego projektu badawczego IPN ,,Polska emigracja polityczna 1939-1990
