Chemia smierci

Manham. Male spokojne miasteczko. `Krajobraz pozbawiony zarowno zycia, jak i konkretnych ksztaltow. Plaskie wrzosowiska i upstrzone kepami drzew mokradla`. To tu doktor David Hunter szuka schronienia przed okrutna przeszloscia. Sadzi, ze przezyl juz wszystko to, co najgorszego moze przezyc czlowiek. Sadzi, ze wie o smierci wszystko. Ale smierc, "ow proces alchemii na wspak, w ktorym zloto zycia ulega rozbiciu na cuchnace skladniki wyjsciowe`, wdziera sie do Manham. I to w niewyobrazalnie wynaturzonych formach. Jeszcze nie wiemy, dlaczego wybitny antropolog sadowy doktor Hunter zaszyl sie tu jako zwykly lekarz. Dlaczego odmawia pomocy policji, skoro potrafi okreslic czas i sposob dokonania kazdej zbrodni. Wiemy tylko, ze sie boimy. Razem z mieszkancami Manham czujemy odor wszechobecnej smierci. Gina mlode kobiety, dzieci znajduja makabrycznie okaleczone zwloki, ktos podrzuca pod drzwi martwe zwierzeta, ktos zastawia sidla na ludzi. Spokojne miasteczko rozsadza strach i nienawisc. Kazdy moze byc ofiara... I kazdy moze byc zwyrodnialym morderca...