Opis wydawcy
Problematyka niepełnosprawności ludzkiej od stuleci cieszy się słusznym, poważnym, ukierunkowanym na konkretne cele strategiczne, aczkolwiek momentami skrajnie odmiennym zainteresowaniem wielu dyscyplin wiedzy. Ten stan rzeczy wynika z wielorakich motywacji oraz korelacji o charakterze historycznym, aktualistycznym, społeczno-kulturowym, naukowo-technicznym, etyczno-moralnym oraz racjonalistycznym. Na przestrzeni dziejów ludzkości stosunek do osoby z niepełnosprawnością, jej problemów organiczno-funkcjonalnych i możliwości rozwojowych był zróżnicowany, nawet eksterminacyjny, na ogół jednak izolacyjno-stygmatyzujący połączony z etykietowaniem oraz równie często z "delfickim" wyrokowaniem o jej predyspozycjach, indywidualnych zasobach, perspektywach na przyszłość i prawach obywatelskich w korelatach - na ogół - ograniczoności. Mimo obecności osób niepełnosprawnych w społeczeństwie od zarania dziejów ludzkości, dopiero XX wiek przyniósł nastawienia zorientowane na opiekę, rehabilitację, edukację, wsparcie w dążeniach do samodzielności oraz integrację ze społeczeństwem subiektywnie oceniającym siebie jako "normalne" - pełnosprawne. Szczególnie ostatnie dziesięciolecia mogą być postrzegane jako te, które charakteryzują się pozytywnymi intencjami w uznawaniu praw jednostek z niepełnosprawnością: do rozwoju zgodnego z możliwościami, do pomocy, poszanowania ogólnospołecznego, godnej egzystencji osobistej, zawodowej i społecznej. Zauważono również nadrzędność wpływów środowiskowych w obszarze jakości życia osoby niepełnosprawnej, nad wpływami uszkodzonej organiki.
