Substancja nieuporządkowana

Gdybym byl filozofem, napisalbym rozprawe o usmiechu - o tym, jak zmienia twarz kobiety czy mezczyzny, jak sprawia, ze twarde rysy twarzy kogos nieuwaznego, nieobecnego, wycofanego, niekiedy moze pelnego niecheci, albo po prostu gleboko obojetnego, zmeczonego, zdeprymowanego, nagle miekna i sla do innych sygnal mówiacy: jestem czlowiekiem, nie jestem taki zly. Moze nawet mówi cos wiecej: jestem wolny.[fragment]Adam Zagajewski w zbiorze Substancja nieuporzadkowana prowadzi czytelnika droga swoich mysli: od zycia w wolnosci i prawie po symfonie Mahlera. Zaglada do korespondencji Czapskiego z Heringiem i daje sie porwac niezrównanej sile ich rozmowy. Z nostalgia zerka w strone Schulzowskiego irracjonalnego Drohobycza. Podglada Herberta skupionego nad swoim notatnikiem w zapomnianym juz muzeum w Dahlem. Sklania czytelnika do uwaznosci. Poddaje pod rozwazania tematy praw i zadziwienia. Wspomina artystów, których juz nie ma - wielkich poetów naszych czasów i zastanawia sie nad ich przeslaniem w chaotycznym swiecie ,,dzisiaj". Próbuje zapanowac nad nieuporzadkowana substancja literatury.Adam Zagajewski (ur. 1945) - jeden z najbardziej znanych, cenionych i nagradzanych za granica wspólczesnych polskich pisarzy. Jego ksiazki tlumaczone sa na najwazniejsze jezyki swiata. Poeta, prozaik, eseista, krytyk, tlumacz. Redaktor ,,Zeszytów Literackich" od 1983. Czlonek Polskiego PEN Clubu i Polskiej Akademii Umiejetnosci. Od 1988 prowadzi zajecia z creative writing na uniwersytecie w Houston w Teksasie.Powyzszy opis pochodzi od wydawcy.