Niewidzialna ręka

"Niewidzialna ręka" zaskakuje czytelnika wyrazistością i głębią metaforyki związanej z czasem, wspominaniem, odchodzeniem. Poeta, zwracając się do przeszłości i wspomnień, umieszcza je w pejzażu miejskim. Wędrówka przez miasto, przez różne miasta, jest motywem powracającym i odsyłającym do myśli o przemijaniu (czasem bardzo konkretnym, jak w "Nienapisanej elegii na śmierć Żydów krakowskich"). Nie tylko niewidzialna ręka prowadzi nas przez ulice, ale i niewidzialne osoby zaludniają miasta, czy to jest Lwów, czy Gliwice, czy ścieżki krakowskiego Kazimierza. Zagajewski opisuje miejski pejzaż z czułością, często traktując go jak pejzaż wewnętrzny. Obok wierszy „miejskich” powracają poetyckie wizerunki rzek: Garonny i Rodanu, tworząc rodzaj osi konstrukcyjnej tomu. W ramie tej osadzone są wiersze poświęcone sztuce pisania, metaforze i poetom, odwołujące się do motywów muzycznych i malarskich.