„Dziady” są jednym z najbardziej charakterystycznych utworów polskiej lektury romantycznej. Cykl słynnych dramatów Adama Mickiewicza ukazał się w czterech częściach wydanych na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Poszczególne odsłony łączy ze sobą tytułowy słowiański obrzęd poświęcony duszom przodków.
„Dziady” – dramat romantyczny Adama Mickiewicza
„Dziady” to lektura z opracowaniem dla uczniów szkół podstawowych i średnich, która doskonale oddaje idee polskiego romantyzmu. Utwór porusza tematy miłości, folkloru, zjawisk nadprzyrodzonych oraz patriotyzmu. W III części „Dziadów” autor przedstawia koncepcję mesjanizmu, porównując ojczyznę pod zaborami do cierpiącego Chrystusa. Bohaterem dramatu Mickiewicza jest Gustaw-Konrad – nieszczęśliwie zakochany młodzieniec, który przechodzi wewnętrzną przemianę w więziennej celi.
„Dziady” – kolejność publikacji
Utwory zaliczane do cyklu „Dziady” ukazywały się w następującej kolejności:
„Dziady” część II (1822 r.),
„Dziady” część IV (1822 r.),
„Dziady” część III (1832 r.),
„Dziady” część I (1860 r.).
Części II oraz IV nazywane są „Dziadami wileńsko-kowieńskimi”, zaś część III to „Dziady drezdeńskie”. Określenia te odnoszą się do miejsc pobytu autora podczas tworzenia dzieł. Część I została wydana po śmierci artysty i jest uznawana za nieukończoną.
„Dziady” stworzył Adam Mickiewicz, jeden z najsłynniejszych polskich poetów okresu romantyzmu nazywany wieszczem narodowym. W jego bibliografii znajdują się również takie tytuły jak „Pan Tadeusz”, „Oda do młodości”, „Sonety krymskie” oraz „Ballady i romanse”.
