Dziady sa bez watpienia najwiekszym arcydzielem romantyzmu polskiego. Osobiste przezycia (nieszczesliwa milosc do Maryli Wereszczakówny) i aktualne wydarzenia polityczne (sledztwo i aresztowania wsród filomatów oraz martyrologia mlodziezy polskiej), przeniósl poeta na plaszczyzne eschatologiczna odwiecznych zmagan dobra i zla oraz relacji swiata zywych i swiata zmarlych. Starodawny obrzed ku czci zmarlych przodków, dziady, uczynil lacznikiem pomiedzy poszczególnymi czesciami utworu oraz okazja do refleksji nad czlowiekiem i czlowieczenstwem, miloscia, przeznaczeniem, wizja swiata i zaswiatów, sytuacja Polski i jej przyszloscia, tworzac dzielo laczace narodowe z ponadnarodowym, osobiste z ogólnoludzkim i wpisujac pojedynczego czlowieka i naród w krag spraw ponadczasowych.
