Janusz Minkiewicz

Janusz Minkiewicz był wybitnym polskim pisarzem, satyrykiem i tłumaczem, urodzonym w 1914 roku w Petersburgu. Jego edukacja obejmowała studia filozoficzne na Uniwersytecie Warszawskim, co miało wpływ na jego twórczość i poglądy. Minkiewicz aktywnie działał w różnych czasopismach i był uważany za jednego z spadkobierców grupy Skamander. W trakcie II wojny światowej prowadził satyryczny teatr w Wilnie, a po powrocie do Warszawy współpracował z wieloma teatrami. Jako tłumacz specjalizował się głównie w literaturze rosyjskiej, a jego teksty satyryczne i felietony cieszyły się dużą popularnością. W 1955 roku otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia, co świadczy o uznaniu dla jego twórczości. Minkiewicz zmarł w 1981 roku i został pochowany na warszawskich Powązkach Wojskowych.

• „Nic świętego” (1939) – zbiór wierszy, który ukazuje jego spojrzenie na świat i kondycję ludzką.
• „Kazania i skargi” (1946) – zbiór satyrycznych utworów, krytykujących różne aspekty życia społecznego i politycznego.
• „Pigułki” (1951) – zbiór humorystycznych i satyrycznych wierszy, pełen ironii i celnych spostrzeżeń.
• „Sonety warszawskie i pierwsze wiersze” (1956) – poetyckie refleksje na temat Warszawy i jego własnej twórczości.
• „Wiersze wybrane 1944-1954” (1954) – wybór najlepszych utworów z tego okresu, ukazujący ewolucję jego stylu i tematyki.