Ferenc Molnár

Ferenc Molnár, urodzony jako Ferenc Neumann, był jednym z najbardziej cenionych i kontrowersyjnych dramatopisarzy węgierskich. Jego twórczość obejmuje szeroki zakres gatunków literackich, od szkiców i esejów po powieści i utwory sceniczne. Jego styl wyróżniała umiejętność łączenia realizmu z elementami fantazji, romantyzmu, cynizmu oraz sentymentu, co czyniło jego dzieła unikalnymi na tle europejskiej literatury. Molnár był nie tylko pisarzem, ale także reżyserem teatralnym i poetą, którego sztuki do dziś cieszą się popularnością na scenach na całym świecie.

Jego najbardziej znane dzieła to m.in. "Diabeł" i "Liliom". "Diabeł" to impresjonistyczny dramat ukazujący wewnętrzną walkę młodej mężatki z własnymi pragnieniami, zaś "Liliom" to sentymentalna tragikomedia o miłości i odkupieniu, osadzona w realiach przedmieść Budapesztu. Oba utwory zdobyły uznanie krytyków i publiczności, a "Liliom" stał się jednym z najważniejszych dramatów Molnára, często wystawianym na scenach międzynarodowych.

• Chłopcy z Placu Broni - bestsellerowa powieść dla młodzieży, opowiadająca o wartościach takich jak lojalność i odwaga, tłumaczona na wiele języków i adaptowana na potrzeby teatru oraz filmu.
• Széntolvajok - nowela ukazująca brutalny świat biedoty miejskiej, krytykująca nierówności społeczne.
• Az éhes város - powieść realistycznie przedstawiająca rozkład moralności w burżuazyjnym społeczeństwie.