Jarosław Włodarczyk

Jarosław Włodarczyk to ceniony polski historyk astronomii, którego pasja i wiedza przyczyniły się do popularyzacji wiedzy o Wszechświecie. Jego edukacja obejmuje studia astronomiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie uzyskanie doktoratu i habilitacji w dziedzinie historii astronomii w Instytucie Historii Nauki PAN w Warszawie. Włodarczyk jest laureatem Medalu im. prof. Włodzimierza Zonna, przyznawanego przez Polskie Towarzystwo Astronomiczne, za szczególne zasługi w popularyzacji astronomii.

Jego badania naukowe obejmują analizę historycznych metod obserwacji astronomicznych, w tym odkrycie, że Mikołaj Kopernik stosował camera obscura do obserwacji zaćmień Słońca. Włodarczyk jest autorem licznych artykułów i tłumaczeń, a także serii zeszytów "Niebo za oknem". Wśród jego publikacji znajdują się książki, które przybliżają fascynujący świat astronomii i jej historię:

• Wędrówki niebieskie, czyli Wszechświat nie tylko dla poetów (1999) – książka wprowadzająca czytelników w tajniki wszechświata w przystępny i inspirujący sposób.
• Historia naturalna gwiazdozbiorów (2002) – współautorstwa z prof. Jerzym Dobrzyckim, opisująca powstanie i znaczenie gwiazdozbiorów w kontekście naukowym i kulturowym.
• Sen, czyli wydane pośmiertnie dzieło Jana Keplera (2004) – analiza astronomii księżycowej i refleksje Keplera na temat snów i wizji.
• Księżyc w nauce XVII wieku (2005) – historia badań Księżyca i jego rola w rozwoju astronomii.
• Tajemnica Gwiazdy Betlejemskiej (2005) – fascynujące wyjaśnienia związane z pojawieniem się gwiazdy w okresie Bożego Narodzenia.
• Sherlock Holmes i kod wszechświata (2006) – połączenie fikcji detektywistycznej z naukowymi zagadkami astronomicznymi.
• Astrologia: historia, mity, tajemnice (2008) – krytyczne spojrzenie na zjawisko astrologii i jej miejsce w historii nauki.
• Astromomia w dawnym Wrocławiu (2009) – współautorstwo, ukazujące rozwój astronomii w historycznym kontekście miasta Wrocław.