Stefan Wiechecki

Stefan Wiechecki, znany również jako Wiech, był wybitnym polskim pisarzem, publicystą i dziennikarzem, urodzonym 10 sierpnia 1896 roku i zmarłym 26 lipca 1979 roku. Jego twórczość skupiała się na humorystycznych felietonach, które opowiadały o codziennym życiu Warszawy, przyczyniając się do popularyzacji gwary warszawskiej. Wiechecki zasłynął z barwnych postaci fikcyjnych, takich jak Teoś Piecyk, Szwagier Piekutoszczak czy Gienia Wątróbka, które pojawiały się w jego tekstach.

Jego działalność dziennikarska obejmowała współpracę z wieloma warszawskimi gazetami, począwszy od czasów międzywojnia, gdzie dokumentował życie mieszkańców mniej znanej części miasta. W trakcie swojej kariery opublikował wiele książek, w tym takie tytuły jak:

• "Znakiem tego" (1936) – zbiór humorystycznych felietonów i anegdot z życia Warszawy.
• "Cafe pod Minogą" (1947) – powieść, której akcja toczy się w warszawskiej kawiarni, ukazując lokalne życie i zwyczaje.
• "Szafa gra" (1955) – zbiór tekstów i wspomnień z życia artysty i dziennikarza.
• "Maniuś Kitajec i jego ferajna" (1960) – opowieść o młodych bohaterach i ich przygodach w Warszawie.
• "Piąte przez dziesiąte" (1970) – zbiór humorystycznych anegdot i refleksji na temat życia codziennego.
• "A to ci polka!" (1974) – książka pełna humoru i satyry na temat polskiej rzeczywistości.

Wiechecki był nie tylko pisarzem, ale także odznaczonym uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej, a jego twórczość do dziś jest ceniona za unikalny styl i wkład w kulturę Warszawy i Polski.