Jerzy Jarzębski

Jerzy Jarzębski był wybitnym polskim historykiem literatury i krytykiem, który przez wiele lat wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jego prace badawcze skupiały się na twórczości Witolda Gombrowicza, Bruno Schulza oraz Stanisława Lema, a także na nowych nazwiskach, takich jak Andrzej Kuśniewicz, Marek Hłasko czy Olga Tokarczuk. Urodził się w Bytomiu i od 1965 roku studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie później zaczął pracować jako asystent. W 1993 roku uzyskał habilitację, a w 1998 tytuł profesora. Przez lata pełnił funkcję zastępcy dziekana Wydziału Polonistyki, a jego prace były tłumaczone na 20 języków. Był autorem licznych publikacji i opracowań, które znacząco wpłynęły na polską humanistykę.

• „Gra w Gombrowicza” (1982) - analiza twórczości Witolda Gombrowicza i jego wpływu na literaturę.
• „Powieść jako autokreacja” (1984) - rozważania na temat procesu tworzenia powieści i jego autobiograficznych elementów.
• „Zufall und Ordnung” (1986) - praca o twórczości Stanisława Lema, ukazująca jego wizję świata i filozofię.
• „W Polsce, czyli wszędzie” (1992) - szkice dotyczące współczesnej polskiej prozy.
• „Pożegnanie z emigracją” (1988) - rozważania na temat powojennej prozy polskiej i jej kontekstów społecznych.