Edward Stachura

Edward Stachura, born as Jerzy Edward, był wybitnym polskim poetą, pisarzem i tłumaczem, który zyskał szerokie uznanie w latach 60. XX wieku. Jego twórczość obejmuje cztery tomy poezji, trzy zbiory opowiadań, dwie powieści, zbiór esejów oraz unikalne dzieło Fabula rasa. W swojej pracy tłumaczył literaturę hiszpańską i francuską, w tym dzieła Jorge'a Luisa Borgesa, Gastona Mirona i Michela Deguy. Oprócz tego pisał piosenki, które wykonywał okazjonalnie, zdobywając popularność i status kultowego poety.

Stachura był postacią nietuzinkową, utożsamianą z mitami poety-cygana i wiecznego wędrowca. Jego wizerunek z gitarą i chlebakiem stał się ikoną, przewyższając nawet popularność samych utworów. Żył na marginesie społeczeństwa, odrzucając konwencjonalne formy życia, utrzymując się głównie z pisania i dorywczych prac fizycznych. Jego zamiłowanie do przyrody i łagodna natura przyniosły mu przydomek "współczesnego św. Franciszka".

• Dużo ognia - pierwszy tom poezji, w którym Stachura ukazał swoje literackie oblicze pełne pasji i emocji.
• Jeden dzień - zbiór opowiadań, które ukazują codzienne życie i refleksje autora, pełne głębokich przemyśleń.
• Fabula rasa - ostatnia praca, trudna do sklasyfikowania, stanowiąca podsumowanie jego twórczości i filozofii życiowej.