Jerzy Zagórski

Jerzy Zagórski był wybitnym polskim poetą, eseistą i tłumaczem, którego twórczość i działalność odcisnęły trwałe piętno na polskiej literaturze. W czasie II wojny światowej zaangażował się w ratowanie Żydów, ukrywając ich w swoim domu na warszawskich Bielanach, co przyczyniło się do jego odznaczenia medalem Sprawiedliwi Wśród Narodów Świata. Po wojnie kontynuował swoją działalność twórczą, łącząc tradycję klasycyzmu z refleksją nad współczesnością.

Jego najważniejsze publikacje obejmują m.in.:

• "Ostrze mostu" (1933) – zbiór wierszy, który ukazuje wczesne fascynacje i styl autora, łącząc klasycyzm z refleksją nad otaczającym światem.
• "Indie w środku Europy" (1947) – esej, w którym Zagórski porusza tematykę orientalnych inspiracji i ich wpływu na europejską kulturę.
• "Olimp i ziemia" (1957) – poetycki cykl, ukazujący rozważania nad losem człowieka i jego miejscem na ziemi.
• "Biały bez. Wiersze dla żony" (1963) – osobiste refleksje wyrażone w poezji, dedykowane żonie Marynie Woycieszonek.
• "Komputerie i dylematy" (1975) – zbiór rozważań na temat technologii i jej wpływu na ludzką egzystencję.