Joanna Pollakówna

Joanna Pollakówna była wybitną polską poetką, pisarką i historykiem sztuki. Urodziła się na trzy miesiące przed wybuchem II wojny światowej i była rodowitą warszawianką. Pochodziła z artystycznej rodziny – jej ojciec był poetą i pisarzem Sewerynem Pollakiem, a matka poetką Wandą Grodzieńską. W swojej twórczości zajmowała się zarówno poezją, jak i opowiadaniami dla dzieci oraz publikacjami z zakresu historii sztuki. Członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, była laureatką Nagrody Fundacji Kościelskich w 1976 roku.

• „Przytajenie barwy” (1963) – zbiór poezji, w którym autorka eksploruje głębię barw i emocji.
• „Tytus Czyżewski” (1971) – biografia i analiza twórczości tego wybitnego artysty i poetę.
• „Malarstwo polskie między wojnami 1918-1939” (1982) – obszerne opracowanie na temat polskiego malarstwa w okresie międzywojennym.
• „Marceli Szpak dziwi się światu” (1987) – książka dla młodszych czytelników, pełna humoru i refleksji.
• „Dziecko-drzewo” (1992) – poruszająca opowieść dla dzieci, łącząca elementy fantazji i edukacji.
• „Weneckie tęsknoty” (2003) – zbiór wspomnień i refleksji związanych z włoską Wenecją.