Józef Flawiusz

Józef Flawiusz był historykiem i pisarzem żydowskim, pochodzącym z wybitnej rodziny kapłańskiej. Urodził się w Jerozolimie w 37 roku i od młodości był związany z wydarzeniami istotnymi dla narodu żydowskiego. W czasie powstania żydowskiego przeciwko Rzymianom, który wybuchł w 66 roku, Józef zaangażował się w działania powstańcze, obejmując dowództwo w Galilei. Po schwytaniu w 67 roku, został uwolniony przez rzymskiego cesarza Wespazjana, który nadał mu imię Flavius i obywatelstwo rzymskie. Po tym wydarzeniu, poświęcił się pracy literackiej, tworząc dzieła opisujące historię Izraela i jego mieszkańców, które do dziś są cennym źródłem wiedzy historycznej.

• Dawne dzieje Izraela - jedno z najważniejszych dzieł Flawiusza, obejmujące szeroki zakres wydarzeń od czasów starożytnych aż po jego własne czasy, zawierające także odniesienia do postaci biblijnych, takich jak Jezus czy Jan Chrzciciel.
• Testimonium Flavianum - fragment tego dzieła, w którym Flawiusz wspomina o Jezusie, opisując go jako postać żyjącą za czasów Heroda Antypasa, co stanowi ważne źródło historyczne dla badaczy historii chrześcijaństwa.