Henryk Vogler

Henryk Vogler był wybitnym pisarzem i krytykiem literackim, urodzonym w Krakowie w 1911 roku, a jego życie odznaczało się niezwykłą bogactwem doświadczeń. Jego kariera obejmowała zarówno działalność literacką, jak i pracę redaktorską, pełniąc funkcję pierwszego redaktora naczelnego Wydawnictwa Literackiego. Vogler był autorem wielu powieści, które skupiały się na głębokich psychologicznych i obyczajowych aspektach życia, a jego twórczość obejmowała również utwory sceniczne, słuchowiska i szkice literackie.

Ważnym elementem jego życia była walka i cierpienie podczas II wojny światowej, kiedy to był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Groß-Rosen. Po wojnie Vogler kontynuował działalność literacką i teatralną, kierując teatrem im. Słowackiego oraz publikując w różnych czasopismach literackich. Jego prace mają znaczący wkład w polską literaturę i kulturę, a jego życie i twórczość pozostają inspiracją dla wielu pokoleń.

• Niepospolici (1956) - zbiór esejów i szkiców literackich, ukazujący unikalne spojrzenie na polską literaturę i kulturę.
• Ocalony z otchłani (1957) - powieść psychologiczno-obyczajowa, prezentująca losy bohaterów zmagających się z dramatami życiowymi.
• Romanse literatury (1964) - analiza relacji i inspiracji między różnymi epokami i stylami w literaturze.
• Tadeusz Różewicz (1972) - biografia i analiza twórczości wybitnego dramatopisarza.
• Autoportret z pamięci (cz. 1-3, 1978-1981) - osobiste wspomnienia i refleksje na temat własnego życia i twórczości.
• Śmierć w Paryżu (1987) - powieść osadzona w klimacie międzynarodowym, poruszająca tematy egzystencjalne.
• Wstęp do fizjologii strachu (1990) - rozważania nad ludzką psychiką i emocjami.
• Wyznanie mojżeszowe (1994) - wspomnienia związane z losem Żydów i ich historią.
• Ojczenasz (1996) - powieść ukazująca życie i tradycje polskiej wsi.