Beata Obertyńska

Beata Obertyńska była wybitną polską pisarką i poetką, której twórczość i życie odzwierciedlają niezwykłe doświadczenia i głęboką duchowość. Urodzona w 1898 roku, związana z artystycznym środowiskiem Lwowa, zyskała uznanie dzięki swoim wierszom, wspomnieniom i opisom trudnych losów. W czasie II wojny światowej doświadczyła więzienia i zesłania w ZSRR, a następnie przemierzała różne kraje, by ostatecznie osiedlić się w Londynie, gdzie kontynuowała swoją twórczą działalność. Jej twórczość była wielokrotnie nagradzana, a jej poezja i wspomnienia zyskały szerokie uznanie wśród czytelników na całym świecie.

• „W domu niewoli” – pamiętnik opisujący jej losy podczas zesłania i wojny, ukazujący dramatyzm i odwagę w obliczu trudności.
• „Grudki kadzidła” – zbiór epigramatycznych liryków religijnych, pełen refleksji i duchowej głębi.
• „Miód i piołun” – obszerna kolekcja wierszy, która stanowi istotny element jej twórczości, ukazujący jej religijne i introspekcyjne spojrzenie na życie.
• „Perły — wiersze” – pośmiertny zbiór utworów, które odzwierciedlają jej niezwykłą wrażliwość i talent poetycki.