Joseph von Eichendorff

Joseph von Eichendorff był jednym z najważniejszych niemieckich poetów, powieściopisarzy, dramatopisarzy i krytyków literackich epoki romantyzmu. Urodzony w 1788 roku na Śląsku, wywodził się z szlacheckiej rodziny i od młodości wykazywał talent literacki. Jego twórczość odznaczała się głębokim zamiłowaniem do natury, podróży oraz miłości, co wyraźnie odzwierciedlało się w jego poezji i prozie. Eichendorff zdobył szerokie uznanie dzięki swoim utworom, które łączą elementy baśni, romantycznego marzenia i realizmu.

Wśród jego najbardziej znanych dzieł znajduje się novella "Wspomnienia dobrego na nic" z 1826 roku, która stała się jednym z najwybitniejszych przykładów literatury romantycznej. Opowiada ona o młodym chłopaku, który odrzuca swoje rodzinne zajęcie i wyrusza w podróż do Italii, szukając miłości i wolności. To utwór pełen symboliki, ukazujący fascynację naturą i podróżami, co czyni go ważnym punktem odniesienia w literaturze epoki.

• "Wspomnienia dobrego na nic" – romantyczna opowieść o podróży, miłości i poszukiwaniu własnej drogi, w której główny bohater ucieka od codzienności, by odnaleźć siebie i swoje miejsce na świecie.
• Poemat "Wędrowiec" – utwór pełen obrazów przyrody i tęsknoty za wolnością, odzwierciedlający romantyczną fascynację podróżami i naturą.
• Inne poetyckie kompozycje – często wplecione w jego opowieści, które wyrażają głębokie uczucia i refleksje nad życiem, miłością oraz pięknem świata.