Leopold Lewin był wybitnym polskim poetą, dziennikarzem i tłumaczem o żydowskich korzeniach. Ukończył Warszawski Uniwersytet w 1931 roku, a jego działalność twórcza i zawodowa była silnie związana z polskim życiem literackim. Lewin pracował jako dziennikarz w wielu ważnych polskich gazetach, pełniąc także funkcję sekretarza Związku Zawodowego Literatów Polskich. Jego poezja jest klasyfikowana jako realizm socjalistyczny, a jego twórczość obejmuje zarówno wiersze, jak i tłumaczenia poezji niemieckiej oraz radzieckiej.
- Wyrąb lasu (1931) — jedna z jego pierwszych publikacji, ukazująca wrażliwość i refleksję nad naturą i życiem społecznym.
- Sen o powrocie (1948) — zbiór poezji, w którym Lewin wyraża tęsknotę za ojczyzną i refleksje na temat wojny oraz pokoju.
- Żołnierska droga (1953) — publikacja wydana przez Ministerstwo Obrony Narodowej, zawierająca utwory o tematyce wojennej i patriotycznej.
- Wiersze z półwiecza (1981) — wybór poezji z pięćdziesięcioletniej działalności artystycznej, prezentujący szeroki zakres tematów i stylów.
- Obiecana i święta (1989) — ostatni zbiór poezji, ukazujący duchowe poszukiwania i refleksje autora na temat wiary i nadziei.