Opublikowany w 1783 roku Kucharz doskonały to druga wydana drukiem polska książka kucharska. Styl Wojciecha Wielądki i jego opis kuchni różni się bardzo od Compendium ferculorum, słynnego dzieła Stanisława Czernieckiego, kuchmistrza rodu Lubomirskich i niedawno odkrytej Mody bardzo dobrej smażenia różnych konfektów, spisanej w latach 80. XVII wieku przez anonimowego kucharza związanego z dworem Radziwiłłów. Książka Wojciecha Wielądki to skrócone i uproszczone tłumaczenie francuskiej Cuisinière bourgeoise (Kucharki mieszczańskiej). Piszący głównie dla czytelników szlacheckich Wielądko starał się ukryć ten fakt i oryginalny tytuł zastąpił świetnie brzmiącym Kucharzem doskonałym. Nowy tytuł docenił Adam Mickiewicz, który powołał się na to dzieło w Panu Tadeuszu. Wieszcz miał jednak na myśli przepis z wydanego sto lat wcześniej Compendium ferculorum... Pozornie prosty i zrozumiały Kucharz doskonały kryje w sobie wiele tajemnic. Zapraszamy do lektury i śledzenia perypetii Wojciecha Wielądki: chudego literata, który ułożył użyteczną i bardzo popularną książkę kucharską.
