Knut Hamsun

Knut Hamsun był jednym z najbardziej wpływowych norweskich pisarzy XX wieku, laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1920 roku. Jego twórczość obejmuje ponad 70 lat działalności, w trakcie której wyznaczył nowe kierunki w literaturze psychologicznej i modernistycznej. Hamsun był pionierem technik narracyjnych, takich jak strumień świadomości i monolog wewnętrzny, które wywarły ogromny wpływ na wielu znanych autorów, takich jak Franz Kafka czy Ernest Hemingway.

Jego styl charakteryzował się odrzuceniem realizmu i naturalizmu na rzecz zgłębiania zawiłości ludzkiego umysłu. W swoich utworach, takich jak „Głód”, „Misteria”, „Pan” czy „Victoria”, Hamsun ukazywał świat wewnętrzny bohaterów, często wyrażając ich emocje i obsesje w sposób fragmentaryczny i liryczny. W późniejszym okresie, szczególnie w „Nordlandach”, jego twórczość zaczęła odzwierciedlać życie codzienne na norweskiej prowincji, z użyciem dialektu, ironii i humoru.

• Głód (1890) – powieść przedstawiająca psychikę głodującego młodego mężczyzny, ukazująca jego walkę o przetrwanie i zanurzenie w świecie marzeń i urojeń.
• Misteria (1892) – jedno z najwybitniejszych dzieł Hamsuna, pełne zagadek i głębokiej analizy psychologicznej.
• Pan (1894) – powieść o wolności, naturze i poszukiwaniu własnego miejsca w świecie.
• Markens Grøde (1917) – uznane za arcydzieło, które przyniosło pisarzowi Nagrodę Nobla, opisuje życie na norweskiej ziemi i związek człowieka z naturą.